بازار کار سنگاپور: چالش‌های اشتغال تمام وقت برای فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خصوصی
آمارهای جدیدی که از سنگاپور منتشر شده، تصویری نگران‌کننده از وضعیت اشتغال فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خصوصی این کشور ارائه می‌دهد. با وجود افزایش اندک در حقوق و جایگاه برجسته سنگاپور در رتبه‌بندی‌های دانشگاهی آسیا، کمتر از نیمی از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه‌ها موفق به یافتن شغل تمام وقت شده‌اند.
وضعیت اشتغال و درآمد
بر اساس گزارش‌های رسمی، میانگین حقوق ناخالص ماهانه برای افراد دارای شغل تمام وقت در سال ۲۰۲۴ به ۳۵۰۰ دلار افزایش یافته است که در مقایسه با ۳۴۰۰ دلار در سال ۲۰۲۳، رشد ناچیزی را نشان می‌دهد. با این حال، این افزایش حقوق نتوانسته چالش اصلی فارغ‌التحصیلان جدید را که همان یافتن شغل تمام وقت است، مرتفع کند. در سال ۲۰۲۴، و در بحبوحه کند شدن رشد اقتصادی و کاهش تقاضا برای استخدام، تنها ۴۶.۴ درصد از فارغ‌التحصیلان جدید مؤسسات آموزشی خصوصی سنگاپور توانستند شغل تمام وقت پیدا کنند. این رقم در مقایسه با ۵۸.۷ درصد در سال ۲۰۲۳، کاهش قابل توجهی را نشان می‌دهد.
همچنین، در سال ۲۰۲۴ شاهد افزایش تعداد فارغ‌التحصیلانی بودیم که به مشاغل پاره‌وقت یا موقت روی آورده‌اند؛ این رقم از ۱۸.۹ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۲۴.۲ درصد افزایش یافته است. در مقابل، تعداد کمتری از فارغ‌التحصیلان به صورت آزادکار فعالیت کرده‌اند (از ۵.۷ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۴.۲ درصد کاهش یافته است).
در مجموع، از ۲۳۰۰ فارغ‌التحصیل تازه‌وارد به بازار کار (شامل شاغلان و جویندگان فعال کار)، تنها ۷۴.۸ درصد ظرف شش ماه پس از فارغ‌التحصیلی موفق به یافتن شغل دائم، آزاد یا پاره‌وقت شده‌اند که این آمار نسبت به ۸۳.۲ درصد در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است.
مقایسه با دانشگاه‌های دولتی
نکته قابل توجه دیگر، تفاوت چشمگیر در وضعیت اشتغال و درآمد فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خصوصی با دانشگاه‌های مستقل و دولتی سنگاپور است. فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های برتر و دولتی مانند دانشگاه فنی نانیانگ و دانشگاه ملی سنگاپور، کار خود را با میانگین حقوق ماهانه ۴۵۰۰ دلار آغاز کرده‌اند که این رقم به وضوح بالاتر از میانگین حقوق فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خصوصی است. این اختلاف نشان‌دهنده ترجیح کارفرمایان و احتمالا کیفیت متفاوت آموزش و مهارت‌آموزی در این دو بخش دانشگاهی است.
ریشه‌یابی مشکلات و راهکارهای پیشرو
کاهش تقاضای استخدام در سنگاپور، می‌تواند به عوامل متعددی از جمله کاهش رشد اقتصادی جهانی، تغییرات ساختاری در صنایع و اتوماسیون نسبت داده شود. در چنین شرایطی، فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خصوصی که ممکن است از حمایت‌های دولتی کمتری برخوردار باشند یا رشته‌های تحصیلی آن‌ها با نیازهای بازار کار همخوانی کمتری داشته باشد، بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
برای بهبود این وضعیت، می‌توان راهکارهای زیر را مد نظر قرار داد:
- بازنگری در برنامه‌های درسی: دانشگاه‌های خصوصی می‌توانند با همکاری نزدیک با صنایع، برنامه‌های درسی خود را به گونه‌ای بازنگری کنند که مهارت‌های مورد نیاز بازار کار را به دانشجویان آموزش دهند.
- افزایش همکاری با صنعت: ایجاد فرصت‌های بیشتر برای کارآموزی و پروژه‌های عملی با مشارکت شرکت‌ها، می‌تواند به فارغ‌التحصیلان کمک کند تا تجربه کاری ارزشمندی کسب کنند.
- توسعه مهارت‌های نرم: علاوه بر مهارت‌های فنی، تقویت مهارت‌های نرم مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، ارتباطات و کار تیمی، می‌تواند شانس اشتغال فارغ‌التحصیلان را افزایش دهد.
- مشاوره شغلی و کاریابی: ارائه خدمات مشاوره شغلی قوی‌تر و کمک به فارغ‌التحصیلان در فرآیند کاریابی، از جمله آموزش نحوه نوشتن رزومه و آمادگی برای مصاحبه، ضروری است.
- ترویج کارآفرینی: تشویق و حمایت از کارآفرینی در میان فارغ‌التحصیلان می‌تواند راهی برای ایجاد فرصت‌های شغلی جدید و کاهش وابستگی به بازار کار سنتی باشد.
این آمارها نشان می‌دهد که حتی کشورهای پیشرو در زمینه آموزش عالی نیز با چالش‌های جدی در زمینه اشتغال فارغ‌التحصیلان مواجه هستند و نیاز به برنامه‌ریزی جامع و همکاری بین بخش‌های مختلف برای غلبه بر این چالش‌ها وجود دارد.
