آقای ک.ک.پ. به دلیل ناباروری همسرش، خانم ن.ق. و ادعای فریب در ازدواج و کتمان حقیقت، در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۶ دادخواست فسخ نکاح را به دادگاه ارائه داد. دادگاه پس از تشکیل جلسه رسیدگی در تاریخ ۱۴۰۱/۶/۷ با عدم حضور زوج و دفاعیات همسر مبنی بر رد ادعا و اشاره به رفتارهای بدبینانه زوج و ترک زندگی مشترک از سوی وی، پرونده را مورد بررسی قرار داد.
دادگاه با استناد به اینکه ناباروری همسر مطابق قانون از موجبات فسخ نکاح نیست، دعوی زوج را رد کرد. زوج با اعتراض به این رأی، درخواست تجدیدنظرخواهی نمود که مورد پذیرش قرار نگرفت و رأی بدوی تأیید شد. در نهایت، زوج با فرجام‌خواهی مجدد به دنبال نقض آراء صادره بود.
پس از بررسی لایحه فرجام‌خواهی و محتویات پرونده توسط دیوان عالی کشور، هیئت شعبه با توجه به رعایت موازین قانونی و عدم وجود نقص در روند دادرسی، فرجام‌خواهی را رد و رأی صادره در دادگاه‌های پایین‌تر را ابرام نمود. دادنامه نهایی بر اساس ماده ۳۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی صادر گردیده و حکم به بطلان دعوی فسخ نکاح داده شد. این حکم، نهایی و قطعی است و ناباروری به تنهایی دلیل موجهی برای فسخ نکاح محسوب نمی‌شود.
