پدیده دستفروشی به عنوان یکی از چالش‌های شهری در بسیاری از کشورها مطرح است. این پدیده، اگرچه از یک سو می‌تواند به عنوان فرصتی برای کسب درآمد اقشار کم درآمد جامعه تلقی شود، اما از سوی دیگر چالش‌هایی مانند سد معبر، بی‌نظمی شهری و مسائل بهداشتی را به همراه دارد. در این مقاله به بررسی تجربه کشورهای مختلف در ساماندهی دستفروشان می‌پردازیم تا بتوانیم از این تجربیات برای بهبود وضعیت دستفروشان در کشور خود بهره‌مند شویم.
تجربیات کشورهای مختلف
- سنگاپور: در سنگاپور، دستفروشی به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز در نظر گرفته شده است. فروشندگان برای فعالیت قانونی باید مجوز بگیرند و استانداردهای بهداشتی را رعایت کنند. همچنین، این کشور با ایجاد سامانه‌ای برای رتبه‌بندی تجربه‌ی خرید از دستفروشان، به این فعالیت مشروعیت بخشیده است.
- ویتنام: اگرچه ثبت‌نام برای دستفروشان در ویتنام الزامی نیست، اما توصیه می‌شود. این کشور با وضع قوانینی در زمینه بهداشت، ایمنی و مالیات، به دنبال ساماندهی این فعالیت است.
- تانزانیا: در تانزانیا، با اعطای مجوز به دستفروشان و تعیین استانداردهایی برای محل کار آنها، به ساماندهی این فعالیت پرداخته‌اند. همچنین، با مشارکت فعالانه شوراهای شهر، به حل مسائل ناشی از دستفروشی کمک شده است.
نکات مشترک در رویکرد کشورهای موفق
- به رسمیت شناختن دستفروشی: کشورهای موفق، دستفروشی را به عنوان یک واقعیت اجتماعی پذیرفته و برای آن قوانین و مقررات مشخصی وضع کرده‌اند.
- صدور مجوز و ثبت‌نام: در این کشورها، دستفروشان برای فعالیت قانونی باید مجوز بگیرند و اطلاعات خود را ثبت کنند.
- تعیین مکان‌های مشخص: برای دستفروشان مکان‌های مشخصی در نظر گرفته می‌شود تا از سد معبر و بی‌نظمی شهری جلوگیری شود.
- تاکید بر بهداشت و ایمنی: استانداردهای بهداشتی و ایمنی برای دستفروشان و محل کار آنها تعیین می‌شود.
- مشارکت ذینفعان: در فرآیند ساماندهی دستفروشان، نظر همه ذینفعان از جمله دستفروشان، شهرداری‌ها و شهروندان لحاظ می‌شود.
- تبدیل دستفروشی به فرصت: برخی کشورها، مانند سنگاپور، دستفروشی را به عنوان یک جاذبه گردشگری معرفی کرده و از آن برای توسعه اقتصادی بهره برده‌اند.
با احترام ، مجله خبری صبح آنلاین
