دزاشیب، محله‌ای با قدمتی دیرینه در دل شمیران، روزگاری پناهگاه بزرگان ادبیات و هنر ایران بوده است. این محله که زمانی با باغ‌های وسیع، درختان تنومند و کوچه‌های پیچ در پیچ خود شناخته می‌شد، حالا با ترکیبی از بافت قدیمی و مدرن، یکی از جذاب‌ترین مناطق تهران را تشکیل می‌دهد.
بر اساس برخی منابع، نام دزاشیب به معنای دژ شیبدار است و برخی دیگر آن را به دزج سفلی یا ددرشور مرتبط می‌دانند. اما آنچه مسلم است، قدمت تاریخی این محله و وجود بناهای قدیمی مانند باغ مجدالدوله و باغ علاءالسلطنه است که از دوره قاجار به یادگار مانده‌اند. باغ علاءالسلطنه که اکنون در اختیار انجمن خوشنویسان است، میزبان تندیس مشهور “هیچ” اثر پرویز تناولی نیز می‌باشد.
یکی از ویژگی‌های بارز دزاشیب، ارتباط آن با بزرگان ادبیات و هنر ایران است. نیما یوشیج، پدر شعر نو ایران، و جلال آل احمد و همسرش سیمین دانشور، سال‌ها در این محله زندگی می‌کردند. خانه نیما یوشیج که اکنون به موزه تبدیل شده، یکی از جاذبه‌های گردشگری این محله است.
دزاشیب در طول سال‌ها تغییرات زیادی کرده است. ساخت‌وسازهای جدید و برج‌های بلند، چهره قدیمی این محله را تا حدودی تغییر داده‌اند. با این حال، کوچه باغ‌های قدیمی، بناهای تاریخی و فضای آرام و دلنشین دزاشیب همچنان جذابیت خود را حفظ کرده است.
امروزه دزاشیب یکی از مناطق گران‌قیمت و لوکس تهران محسوب می‌شود و بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و افراد مشهور در این منطقه سکونت دارند. با این حال، دزاشیب همچنان هویت تاریخی و فرهنگی خود را حفظ کرده است و برای علاقه‌مندان به تاریخ و ادبیات ایران، مقصد جذابی است.
