آخرین ویرایش در مرداد 18, 1404 توسط رضا اسد زاده
در روزهایی که بازار اسباب‌بازی‌های هنری با سرعتی بی‌سابقه در حال رشد است، عروسکی با ظاهر نامتعارف و نام «لبوبو» توانسته توجه میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان به خود جلب کند. این موجود پشمالو، خندان و کمی ترسناک، نه‌تنها در ویترین فروشگاه‌ها بلکه در دل کلکسیونرها، مدپوشان و حتی سلبریتی‌ها جای خود را باز کرده است.
ماجرای لبوبو از کجا شروع شد؟
لبوبو نخستین‌بار در سال ۲۰۱۵ توسط «کاسینگ لونگ»، هنرمند اهل هنگ‌کنگ، طراحی شد. این شخصیت عجیب بخشی از مجموعه‌ای به نام The Monsters بود که برای نمایشگاه‌های هنری و علاقه‌مندان به اسباب‌بازی‌های خاص خلق شده بود. اما سرنوشت لبوبو با ورود به فضای مجازی و حمایت چهره‌های مشهور تغییر کرد. در سال ۲۰۱۹، کمپانی «پاپ‌مارت» با بهره‌گیری از روش فروش «جعبه کور» وارد میدان شد؛ روشی که خریدار نمی‌داند کدام مدل از لبوبو را دریافت خواهد کرد، و همین عنصر غافلگیری، هیجان خرید را چند برابر کرد.
قیمت اولیه هر لبوبو حدود ۱۳ تا ۱۵ دلار بود، اما مدل‌های کمیاب به‌سرعت وارد بازار سیاه شدند و قیمت برخی نسخه‌ها تا ۹۰ دلار نیز افزایش یافت. در ایران نیز این عروسک‌ها با استقبال قابل توجهی مواجه شدند و برخی مدل‌ها با قیمت‌هایی بین ۳ تا ۲۰ میلیون تومان به فروش رسیدند. لبوبو از یک اسباب‌بازی ساده به نمادی از تجمل و خاص‌بودن تبدیل شد.
ظاهر متفاوت، رمز موفقیت
لبوبو با ترکیب ظاهری خاص خود—دندان‌های بیرون‌زده، چهره‌ای نامشخص بین بامزگی و ترس، و اندازه‌ای کوچک—توانست توجه مخاطبان را جلب کند. این تضاد ظاهری باعث شد تا لقب «زشت اما بامزه» به آن داده شود؛ لقبی که نه‌تنها توهین‌آمیز نبود، بلکه به نوعی تعریف از جذابیت متفاوت آن محسوب می‌شد.
اما موفقیت لبوبو تنها به ظاهرش محدود نمی‌شود. نقش پررنگ اینفلوئنسرها و سلبریتی‌ها در معرفی و تبلیغ آن، عامل مهمی در گسترش محبوبیتش بود. زمانی که یکی از اعضای گروه موسیقی بلک‌پینک در سال ۲۰۲۴ از لبوبو به‌عنوان آویز کیف‌های لوکس خود استفاده کرد، موجی از توجه و علاقه به این عروسک شکل گرفت. پس از آن، لبوبو به همراه کیف‌های برندهایی چون شنل و هرمس در عکس‌ها و ویدئوهای شبکه‌های اجتماعی ظاهر شد و میلیون‌ها بازدید به خود اختصاص داد.
پدیده‌ای روان‌شناختی و اجتماعی
روان‌شناسان برای توضیح این موج علاقه، از «اثر واگن» یا «اثر ارابه موسیقی» یاد می‌کنند؛ پدیده‌ای که بر اساس آن، افراد با دیدن رفتار جمعی دیگران، تمایل پیدا می‌کنند همان رفتار را تکرار کنند. در کنار آن، جامعه‌شناسان نیز با نظریه «مصرف نمایشی» تأکید می‌کنند که بسیاری از خریدها نه برای رفع نیاز، بلکه برای نمایش هویت و تعلق به گروهی خاص انجام می‌شود.
لبوبو نیز دقیقاً در همین چارچوب قرار می‌گیرد؛ کالایی که بیش از آنکه کاربردی باشد، نمادی از خاص‌بودن، مدگرایی و حضور در جریان‌های اجتماعی است. تا سال ۲۰۲۴، فروش محصولات مرتبط با لبوبو از مرز ۱۵۰ میلیون دلار عبور کرده و برخی نسخه‌های امضادار آن تا ۵ هزار دلار قیمت‌گذاری شده‌اند.
نتیجه‌گیری
لبوبو نمونه‌ای بارز از تأثیر ترکیب هنر، بازاریابی دیجیتال، روان‌شناسی مصرف و قدرت شبکه‌های اجتماعی در خلق یک پدیده جهانی است. این عروسک نه‌تنها نشان داد که زیبایی می‌تواند تعریفی متفاوت داشته باشد، بلکه ثابت کرد در دنیای امروز، خاص بودن و دیده شدن، مهم‌تر از کاربرد و کارایی است. با توجه به روند فعلی، بعید نیست در آینده نزدیک شاهد ظهور لبوبوهای جدید با چهره‌های متفاوت و قیمت‌های بالاتر باشیم؛ پدیده‌هایی که مرز میان هنر، مد و تجارت را بار دیگر جابه‌جا خواهند کرد.
رضا اسد زاده هستم فوق لیسانس علوم انسانی و با بیش از 8 سال سابقه خبرنگاری .
