با افزایش روزافزون آلودگی هوا در شهرهای بزرگ ایران، اجرای موثر قانون هوای پاک بیش از پیش ضروری شده است. این قانون که در سال ۱۳۹۶ تصویب شد، با هدف کاهش آلودگی هوا و بهبود کیفیت زندگی شهروندان، تکالیفی را برای دستگاه‌های مختلف اجرایی تعیین کرده است. با این حال، به رغم اهمیت این موضوع، اجرای کامل و موثر این قانون با چالش‌های جدی روبرو است.
مطابق قانون هوای پاک، ۲۱ دستگاه اجرایی از جمله وزارت کشور، وزارت نفت، وزارت نیرو، نیروی انتظامی، شهرداری‌ها و صدا و سیما مسئولیت‌هایی در زمینه کاهش آلودگی هوا بر عهده دارند. هر یک از این دستگاه‌ها موظف هستند اقداماتی مانند اجرای طرح کهاب، معاینه فنی خودروها، ساماندهی ترافیک شهری، توسعه حمل و نقل عمومی، کنترل آلایندگی نیروگاه‌ها و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر را انجام دهند.
با این حال، بررسی‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از این دستگاه‌ها در اجرای تکالیف قانونی خود کوتاهی می‌کنند. دلایل این امر متنوع است و شامل موارد زیر می‌شود:
- عدم تأمین منابع مالی کافی: یکی از مهم‌ترین دلایل عدم اجرای کامل قانون هوای پاک، نبود منابع مالی کافی برای اجرای پروژه‌های کاهش آلودگی هوا است. بسیاری از پروژه‌های پیش‌بینی شده در این قانون نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان هستند که متأسفانه دولت‌ها به اندازه کافی به آن توجه نکرده‌اند.
- عدم هماهنگی بین دستگاه‌های اجرایی: دستگاه‌های مختلف اجرایی مسئولیت‌های متفاوتی در زمینه کاهش آلودگی هوا دارند. عدم هماهنگی و همکاری بین این دستگاه‌ها، مانع از اجرای موثر قانون شده است.
- اولویت‌بندی نکردن موضوع آلودگی هوا: در بسیاری از موارد، آلودگی هوا به عنوان یک اولویت اصلی در برنامه‌ریزی‌های کلان کشور قرار نگرفته است. این امر باعث شده است که اجرای پروژه‌های کاهش آلودگی هوا به تعویق بیفتد یا با کندی پیش رود.
- ضعف نظارت و ارزیابی: نبود سیستم نظارتی قوی برای ارزیابی عملکرد دستگاه‌های اجرایی در اجرای قانون هوای پاک، باعث شده است که بسیاری از این دستگاه‌ها از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند.
پیامدهای عدم اجرای قانون هوای پاک:
عدم اجرای کامل قانون هوای پاک پیامدهای جدی برای سلامت شهروندان و محیط زیست دارد. افزایش روزهای آلوده، تشدید بیماری‌های تنفسی، کاهش کیفیت زندگی و افزایش هزینه‌های درمانی از جمله این پیامدها هستند.
با احترام ، مجله خبری صبح آنلاین
