آخرین ویرایش در شهریور 27, 1404 توسط رضا اسد زاده
در سالروز درگذشت استاد شهریار، فرصتی است تا به میراث این شاعر بی‌مانند بنگریم و چرایی جهانی‌بودن آثارش را مرور کنیم. شهریار نه‌تنها زبان صمیمی و روح عارفانه را در غزل‌هایش به اوج رساند، بلکه مفاهیم فراملی را نیز در بطن اشعار خود دمید؛ موضوعاتی که از تبریز تا قاهره و از تهران تا بارسلونا بازتاب می‌یابند.
پرتره یک شاعر همه‌گانی
شهریار با تکیه بر آیین‌ها و زبان ترکی زادگاهش، منظومه «حیدربابا» را پدید آورد که تا امروز سمبل هویت آذربایجان است. هم‌زمان غزل‌های عاشقانه و عارفانه‌اش، با زبانی ساده و نزدیک به مخاطب، در دل مردم جای گرفت و تا حدی محبوبیت یافت که خوانندگان نامدار موسیقی سنتی و معاصر، بی‌تردید شعری از او انتخاب کرده‌اند. از ستایش امام علی(ع) تا سرایش قطعاتی درباره مادر و حتی «پیام به انیشتین»، شهریار نشان داد دغدغه‌های انسانی و اعتقادهای عمیق مذهبی را می‌توان در بستری جهانی روایت کرد.
عرصه‌های برجسته در کارنامه شهریار
- بازنمایی فرهنگ و آداب آذربایجان در قالب منظومه «حیدربابا»
- گنجاندن مفاهیم جهانی همچون عشق مادری و کنجکاوی علمی در شعر «پیام به انیشتین»
درس‌هایی فراتر از قرن نوشتن
نسل جوان شاعران می‌تواند از شهریار بیاموزد که چگونه ترانه‌های مردمی را با قریحه ادبی معمول در غزل پیوند دهد و در عین حال شکوه سنت را پاس بدارد. جسارت او در آزمودن زبان کوچه و ادبیات کلاسیک، راهی تازه پیش رو نهاده است.
- به‌کارگیری زبان روزمره همراه با رکنی از معانی عمیق سنتی
- تلفیق مفاهیم ملی، دینی و جهانی در قالبی نو
شهریار ثابت کرد که شعر می‌تواند هم محلی باشد و هم جهانی؛ همین تضاد در هم‌تنیده، راز ماندگاری آثارش است. امروز، باید روز بزرگداشت این استاد را با برگزاری نشست‌‌های ادبی، اجراهای موسیقی و نشر دوباره دیوان او گرامی بداریم تا پیام شهریار، از هر مرز و زبانی فراتر برود.
رضا اسد زاده هستم فوق لیسانس علوم انسانی و با بیش از 8 سال سابقه خبرنگاری .
