شب فراموش نشدنی سیدنی؛ از معجزه تا امروز
سال‌هاست که از آن شب تاریخی می‌گذرد؛ شبی که نفس میلیون‌ها ایرانی در گرو عملکرد یازده مرد شجاع در ورزشگاه کریکت سیدنی بود. هشتم آذر ۱۳۷۶، تاریخ ثبت یک پیروزی غیرمنتظره و جادویی در تاریخ فوتبال ایران. مبارزه نفس‌گیر مقابل استرالیا در پلی‌آف مقدماتی جام جهانی فرانسه ۱۹۹۸، رُخداد بی‌نظیری که تا ابد در یادها خواهد ماند.
تیم ملی ایران، پس از پشت سر گذاشتن مراحل مقدماتی سخت و شکست مقابل رقبای قدرتمندی مانند ژاپن و کره جنوبی، در آستانه حذف قرار داشت. بازی رفت در تهران با تساوی ۱-۱ به پایان رسید و اکثر کارشناسان و رسانه‌ها، صعود استرالیا را مسجل می‌دانستند. با این حال، سرنوشت چیز دیگری رقم زد.
هوای گرم سیدنی و استادیومی مملو از تماشاگران پرشور استرالیایی، فشار سنگینی بر دوش یاران عابدزاده قرار داده بود. ترکیبی از بهترین بازیکنان ایرانی، از عابدزاده در دروازه تا ستارگانی چون علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری، آماده رویارویی با این چالش بزرگ بودند.
استرالیا با حمله‌ای تمام عیار بازی را آغاز کرد و در دقیقه ۳۲ به گل رسید. گل اول باعث شد تا تیم ایران بیشتر تحت فشار قرار گیرد. در نیمه دوم، استرالیا گل دوم خود را نیز به ثمر رساند و صعودش به جام جهانی تقریبا قطعی به نظر می‌رسید. اما این پایان کار نبود.
معجزه از دقیقه ۷۶ آغاز شد. کریم باقری با یک شوت تماشایی امیدها را در دل هواداران ایرانی زنده کرد. سه دقیقه بعد، خداداد عزیزی با نمایش درخشانی، گل تساوی را به ثمر رساند. ده دقیقه پایانی با حمله‌های شدید استرالیا همراه بود، اما دروازه ایران به لطف درخشش عابدزاده تسلیم نشد.
سوت پایان بازی، صعود شگفت‌انگیز ایران به جام جهانی پس از ۲۰ سال را به همراه داشت. شادی بی‌حد و مرز مردم ایران تا صبح ادامه داشت. در خیابان‌ها جشن گرفته می‌شد و صدای شادی و بوق ماشین‌ها به گوش می‌رسید.
اما سرنوشت آن یازده قهرمان پس از آن شب تاریخی چه شد؟ زندگی هر یک از آنها پس از آن پیروزی عظیم چگونه تغییر کرد؟
از دروازه‌بان اسطوره‌ای، احمدرضا عابدزاده، تا ستارگانی چون علی دایی و خداداد عزیزی، هر یک مسیر متفاوتی را در دنیای فوتبال و یا زندگی شخصی خود طی کردند. برخی به مربیگری روی آوردند، برخی در عرصه مدیریت ورزشی فعال شدند و برخی دیگر راهی مسیری کاملاً متفاوت کردند. ولی همگی تا ابد با آن شب فراموش نشدنی در سیدنی و صعودی معجزه‌آسا به جام جهانی به یاد ماندنی خواهند بود. آنها ثابت کردند که در فوتبال، امید همیشه وجود دارد و هیچ‌چیز غیرممکن نیست.
